Toen Catherine Keyl bij NRCV werkte, deed ze hetzelfde werk als bepaalde mannen, maar kreeg ze wel minder betaald. Dat vond ze niet kunnen, maar toen ze het probleem aankaartte werd ze gewoon weggestuurd.

“Vanwege het salaris ben ik toen naar AVRO gegaan. Ik kreeg daar iets meer betaald, maar nog altijd minder dan mijn mannelijke collega’s. Ik vond dat oneerlijk. Ik voelde me daardoor minder dan de mannen”, zegt Catherine in Story.

Catherine kreeg ook het gevoel dat ze er nooit echt zou bijhoren. Als kind werd ze vroeger gepest en ook toen hoorde ze nooit echt ergens bij.

“Daar komt ook de drive vandaan om iets te presteren. Ik dacht altijd: wacht maar. Er komt een dag dat ik een lange neus naar jullie kan trekken. Dat kan ik nu inderdaad, alleen zou ik de pesters van toen niet eens meer herkennen. Maar dat gevoel dat je ergens niet bij hoort, heb ik altijd gehouden.”